woensdag 3 november 2010

Twee zielen, een gedachte






Vanochtend zat ik bij de kapper en even later kwam zusje binnen. Toeval? Nee, de ervaring leert dat zulk soort dingen bij ons geen toeval kan zijn.


Je hoort wel eens van die verhalen bij tweelingen, maar dat zijn we niet. Of zusje moet, toen ik via het geboortekanaal een uitweg zocht gedacht hebben nog even een jaar en 9 maanden in de baarmoeder achter te blijven. Al hebben we wel eens samen in een baarmoeder gelegen, maar dan als twee volwassen vrouwen in ’t een of ander welness centrum, maar da’s weer een heel ander verhaal (waar wij dan weer de slappe lach van krijgen).

Nee we hebben het wel vaker, meestal in kleine dingen, dat ik aan haar denk en op hetzelfde moment gaat de telefoon, zij aan de lijn of dat we elkaar tegenkomen en (bijna) hetzelfde hebben gekocht. Maar het gaat soms verder dan dat.

Zo was ik jaren geleden eens over tijd. Schoenenboer liep al rond met een grote glimlach, want hij wist het zeker, ik was zwanger. Er werden al namen uitgezocht, maar ik voelde me daar toch een beetje ongemakkelijk bij. Het was geheel onverwachts en ik gebruikte de pil, dus het kon haast niet. Toen hij vanuit het buitenland ook nog eens in het bijzijn van zijn broer (de man van mijn zusje notabene) belde om te informeren hoe de stand van zaken was vond ik dat helemaal gênant, want zij waren al een hele poos tevergeefs aan het proberen om zwanger te raken. De menstruatie bleef uit, maar uit de test bleek dat er niets aan de hand was, gewoon een keer maandje niet terwijl ik altijd keurig op tijd was. Een paar weken later had zusje GROOT nieuws, ze was zwanger en in die periode dat ik niet ongesteld werd was HET raak geweest. Toeval?

In december 2007 stond zusje onthutst bij mij op de stoep. Ze had van haar lief gehoord dat mijn schoenenboer halsoverkop van het werk naar huis was gegaan, omdat een onderzoek in het ziekenhuis nogal wat paniek teweeg had gebracht. Het knobbeltje in mijn borst zag er niet goed uit er was een punctie gedaan en dus was het wachten op de uitslag. De schrik was groot, ook bij haar en ze liet me weten dat ze net een week of wat eerder ook met een knobbeltje naar de huisarts was geweest, op hetzelfde moment dat ik ineens iets vreemds voelde, maar bij haar was alles gelukkig in orde. Toeval?

Nee daar geloof ik na zoveel voorvallen niet in. Ik ben een heel nuchter mens, heb niets met de Chars en de Derreks in deze wereld, maar dat er IETS is, is me inmiddels wel duidelijk. In ieder geval tussen mij en m’n zusje!

(zoiets als de linker- en de rechterschoen bedacht ik me bij het schrijven van dit stukje)

21 opmerkingen:

  1. Mijn zus is ook met de broer van mijn man getrouwd, en ook bij ons wel eens van die vage dingen. Zelfs de letters van de namen van onze kinderen zijn bijna gelijk.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat fijn dat jullie zo'n hechte band hebben. Het kan ook zo anders.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @Toaske. Dat weet ik. Ik kom uit een gezin van 5 en die band is er lang niet met iedereen :(

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Koesteren dat soort navelstrengetje waardoor jullie nog altijd op één of andere manier verbonden zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. wat een lief stukje eigenlijk, vooral als je einde zegt net als een paar schoenen!!! jullie horen bijelkaar, kunnen niet zonder elkaar......er is dus nog hoop voor mijn twee meiden???;)

    Lieffs,
    Lynda

    BeantwoordenVerwijderen
  6. o enne...die schoenen....mt 41....laat de doos er maar om hoor!!:)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Heel bijzonder hoor, koesteren die band...MOOI!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Bijzonder mooi, ik hoop dat er nog heel veel van deze momenten gaan komen...

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Heerlijk die zussenband tussen jullie, geniet er maar van! Ik heb 3 zusjes en er is geen ruzie ofzo, maar erg veel delen we ook niet helaas.
    Groeten, Corine)THUIS'

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Mijn zus en ik zijn als appels en peren...lijken dus helemaal niet op elkaar.
    mensen kijken ook altijd erg verbaasd als ze ons samen zien.
    Haar dochter lijkt wel weer op mij qua doen en laten dan...die zegt ook altijd...ik pas beter bij jou dan bij mijn eigen moeder.
    Maar dat is wel geweldig dat jullie zo'n sterke band hebben...dat moet je koesteren hoor!!

    fijne avond...lieve groetjes Carla.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Toch wel heel bijzonder die band die jullie hebben. Vandaar natuurlijk ook die twee schoenenboeren.

    Ik heb 3 zussen en kan met de een beter dan met de ander opschieten maar zo'n band als jullie lijkt me geweldig.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Tsja... idd best wel heel erg toevallig allemaal. Zou er dan toch???

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Wat een mooi stukje Karin...........ontroerend........owwwww ik mis mijn zus zo......!!!maar goed soms loopt het anders........helaas.......moeilijk......tranen ...verdriet........knuffel van mij......

    BeantwoordenVerwijderen
  14. fijn hoor zo'n band met je zus...heb ik helaas niet.. zussen wel maar band nee niet echt

    BeantwoordenVerwijderen
  15. WAt leuk, zo een zussenpaar. Er zijn tweelingen die een stuk "minder" met elkaar hebben volgens mij.

    Mooie schoenen trouwens.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Tja, wat moet ik zeggen....Nu jij het zo schrijft, is het nog bijzonderder.
    Toch is het voor ons heel gewoon, vaak...maar toch weet ik dat het niet zo is...
    Maar de kroon op onze band, zijn toch onze kids...dochterlief die qua uiterlijk, maar ook karaktertrekken duidelijk van jou heeft, en natuurlijk die twee rebellen van ons...die gaan ook steeds meer op elkaar lijken...
    Vanavond bij the foodball moest je al zo lachen, maar ik had dit nog niet gelezen...nu snap ik die smile.
    Dit stukje ga ik koesteren, want het is zo als je schrijft:
    Yin en Yan, links en rechts, knabbel en babbel, puk en muk, maar vooral Karin en Margot...
    Een extra dikke kus, van je zus...

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Dat is echt heel speciaal en ik geloof dus ook niet in toeval ....

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Dat is een mooie vergelijking, die ga ik onthouden. Mijn zus en ik zijn (gelukkig) ook een paar schoenen.

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Het was gewoon zo:je zus HAD wel meteen met je mee willen komen, maar jij wist niet hoe je je moest delen..... Toen heeft ze maar 1 jaar en 9 maanden gewacht......
    Heet doet me een BEETJE denken aan Herman Finkers die zei: "Ik ben niet getrouwd, mijn schoonouders konden geen kinderen krijgen"....

    BeantwoordenVerwijderen
  20. hmmmmm.....was op je andere site....geloof dat ik hier meer te zoeken heb! Gewelidg stukje...

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk een berichtje! Tot de volgende keer.