woensdag 22 september 2010

Kalverliefde, vervolg





Een dikke vette belofte, hand erop en niet meer over praten, daarmee hebben grote zus en ik het voorval met de ringen (voor nu) afgesloten. De juwelier is inderdaad met zijn hele handeltje weer huiswaarts gegaan. Hij moet wel een vreselijke plank voor z'n kop hebben gehad om niet te zien dat hij te maken had met een stel wat op z'n zachts gezegd zeer typisch was. Mijn zus staat onder curatele dus kan zelf geen aankopen verrichten en dat weet ze donders goed, alleen worden dat soort dingen wel eens vergeten, zeker wanneer je vlinders in je buik hebt.

Nou is dat trouwen voor grote zus toch wel een ding. Ik herinner me nog dat het voor haar niet makkelijk was toen zusje en ik gingen trouwen. Weten dat dat voor jou niet gaat gebeuren maar dat je dat wel hel graag zou willen. Toen ze 1 1/2 jaar geleden 50 werd was haar grootste wens dan ook om in een "echte trouwauto" naar de feestlocatie te rijden. Zusje vond iemand die met een grote, witte Rolls Royce wel een toertje met haar wilde maken. Ik kan je vertellen een glimlach van oor tot oor. Maar ja, dat was alleen maar de auto natuurlijk en ik denk dat ze het zo graag allemaal echt zou willen. De hele rataplan, huisje boompje beestje net als ieder ander, maar dat is onmogelijk dat weet ze en dat vertellen we haar ook keer op keer. Maar weten en voelen dat zijn natuurlijk twee heel verschillende dingen en het is zo vreselijk lastig om erachter te komen wat er allemaal in dat koppie van haar speelt. Aan fantasie heeft ze geen gebrek, daar heb ik mijn hele leven al ervaring mee en daar kan ze het voor zichzelf en andere soms vreselijk moeilijk mee maken.

Zo ook een paar weken geleden toen ze dacht dat ze op de terugweg van de medische dienst, dat is vlakbij haar woongroep, dus daar mag ze dan alleen naartoe, dat het leuk zou zijn om even bij grote liefde T op zijn "werk" langs te gaan. En daar vertelde ze hem even doodleuk dat ze MOESTEN trouwen, want ze was zwanger!!! T in paniek, vertelde dit aan de leiding aldaar en die belden weer naar de leiding op de woongroep van grote zus. Er volgde een gesprek met beiden. Vriend T. was vreselijk opgelucht, we hebben ook helemaal niets gedaan, en zus beweert bij hoog en bij laag dat ze dit niet gezegd heeft.

Ik ben benieuwd wanneer ik weer een telefoontje krijg van de leiding.

18 opmerkingen:

  1. Hoi Karin,

    Via Guusje hier terecht gekomen.
    Ik heb eerst deel 1 maar even gelezen....tjonge...da's ook wat.
    Hoe zielig is dit eigenlijk...weten dat het voor jou nooit gebeurt, maar het wel van ieder ander mee maken.
    En voor meneer de juwelier ook weer een wijze les!!

    Sterkte met je grote zus!!

    fijne avond...groetjes Carla.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik vind het wel erg sneu voor je zus... als je zó graag iets wilt en je weet dat je het nooit kan krijgen. Naar.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een toestand zeg, dit (jarenlange) vervolgverhaal. Al heel wat meegemaakt dus met grote zus en waarschijnlijk zal er nog meer volgen. Wel schattig om te lezen dat ze hotel-de-botel is, alleen zal de liefde bij T misschien wel minder worden als ze zulke streken blijft uithalen...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ondanks je zorgen om je zus vind ik je blog wel heul errug lief! Petje af voor jou (en je zus) want die lieve grote zus van je is ongetwijfeld af en toe ook een "zorgenkind", zeker bij dit soort acties.

    Enne meneer-de-juwelier is eigenlijk een te net woord voor deze oenemeloen.

    Groetjes,
    Colinda (die van Guusje :-))

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Het lijkt me dat jullie een heel bijzondere zus hebben die je graag tegen alles wilt beschermen. Maar dat lukt nu eenmaal niet. Als ik je verhaaltjes zo lees, dan denk ik wel dat ze op haar manier gelukkig is.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Heel dubbel allemaal...aan de ene kant heel sneu, aan de andere kant zo aandoenlijk, ik ken je zus natuurlijk niet maar ik weet wel dat er veel 'zwakbegaafden' zijn die zich wel degelijk realiseren dat ze anders zijn en daar flink moeite mee kunnen hebben....jammer dat ze dat niet goed kunnen verwoorden he...succes met jullie grote zus!

    Groetjes, Veronique

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ach wat sneu hè en helemaal logisch dat zij ook graag zou willen trouwen, daar dromen toch de meeste meisjes al van als ze klein zijn!
    Wat een zorgen brengt dit voor jullie mee, ze woont dan wel beschermd, maar ondertussen kan ze vanalles bedenken, wat jullie dan weer recht moeten breien..
    best zwaar!
    Sterkte en een dikke knuffel voor je zus!
    Groeten, Corine(THUIS)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Een leuk verhaal om te lezen maar wat een zorgen voor jullie. Je gunt je zus natuurlijk het beste en als dat niet gaat...

    Liefs claudia

    BeantwoordenVerwijderen
  9. tjee...volgens mij is het maar goed dat ik niet haar zus ben :) lol...ik had haar laten trouwen!! gelukkig voor ons zijn er dan wijze zussen
    Arme T....wat n schrik

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Oh wat zielig eigenlijk dat je een grote droom hebt en die niet kan vervullen zeker als je dan verliefd bent...
    Kan ze niet net alsof trouwen?

    BeantwoordenVerwijderen
  11. gossie gossie...wat sneu ook weer....ze voelt het wel , maar het kan niet....
    Is het niet mogelijk om een "zogenaamd"huwelijkje ofzo te regelen als na verloop van tijd blijkt dat het ECHTE liefde is? Vindt het wel verdrietig hoor.
    Maar ik vindt jullie supervertcoolstoerdapperlief........je meot het toch maar elke keer weer rechtpraten.....

    dikke X

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ach wat sneu voor haar, en natuurlijk ziet ze dingen bij jullie die zij ook zo graag zou willen. En ze zal het ook wel weten, maar ze kan door die verliefdheid niet helder denken.
    Ben bang dat jullie hier nog niet klaar mee zijn. En die arme T, die schrikt zich een hoedje..... (sorry, moest wel even lachen)

    sterkte met alles.....

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ook geen nepbruiloft hoor, krijgt ze alleen maar hoop...
    Toch was de auto wel leuk...
    Kusje, van zusje (in de lappenmand, proest...)

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Ach, verdrietig! Maar ja, je weet soms niet hoe gelukkig ze met hem kan worden..... Het is moeilijk als je in een wereld leeft, waar je zelf een beetje aan de zijlijn staat......
    Jullie zijn echt lieve zussen voor haar hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  15. tjonge dat moet toch ook wel heel erg moeilijk zijn hoor voor haar als je zo graag wilt. oei had ze haar vriend even te pakken op zijn werk.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Tjee wat sneu, voor alle betrokkenen.
    Ik weet dat een jaar geleden ongeveer er een actie is geweest bij Stichting Aveleijn of JP van den Bent in -ik geloof haaksbergen- waarin bewoners/ deelnemers in het huwelijk traden, met jurken, pakken, taart, trouwauto en de hele santenkraam. Stond breed uitgemeten in de krant met stralende koppies. Een paar stellen, maar ook wat alleengaande bruidjes die gewoon graag eens in zo'n jurk wilden. Mooi initiatief. Kwam geloof ik van medewerkers binnen de stichting. Natuurlijk wel weer met een hoop weerstand en commentaar van mesne, maar blijkbaar kan dat niet anders in nederland. De bruiden en bvruidegommen hebben een topdag gehad..!

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Het is verdrietig, maar tegelijkertijd ook erg hilarisch... Je maakt wat mee met je zus! Dus!

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Ook ik heb t gelezen met aan de ene kant een grote glimlach op mn gezicht en aan de andere kant een grote AAAAAAAAAHHHHHH
    Zo aandoenlijk....Zo leuk om te lezen dat ze beiden, grote zus en T zo hoteldebotel op elkaar zijn. Is idd een netalsofhuwelijk niet te doen? Snap ook heus wel dat jullie alles voor grote zus doen. Succes met alles...ik ga weer verder lezen. Je hebt zo'n leuke manier van schrijven
    Fijne zondag
    lieve groet Brigitte

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk een berichtje! Tot de volgende keer.