donderdag 16 september 2010

Heel even





Wanneer ik me het beeld van mijn moeder voor de geest probeer te halen zie ik haar weer zoals het was een half jaar geleden. Op haar sterfbed, haar hand in die van mij. En wat ik ook probeer, het lukt me maar niet haar anders te zien dan zoals ze op dat moment was alsof ik daar niet meer aan voorbij kan komen.

Gisterenavond een gesprekje met zoonlief voor het slapengaan op de rand van het bed, een grap en de slappe lach. Even later zat ik aan de koffie en herinnerde me de grapjes van/met mijn moeder in mijn jeugd, en haar slappe lach, maar weer geen beelden.

Ik stelde me haar krachteloze handen voor die ik vast had toen ik zei dat ze mocht gaan en ze ging. Ineens waren diezelfde handen een pleister op mijn bloedende knie aan het plakken, en deden ze de afwas, waarna ze in een razend tempo twee breinaalden tegen elkaar lieten klikken. Toen streelden ze troostend door mijn haar, ik zag haar schoenen, de kleding van destijds. Langzaam ging mijn blik omhoog en keek ik in haar lichte ogen en zag ik door een waas van tranen haar lieve glimlach.

Heel even maar, een tel, was ze daar.

19 opmerkingen:

  1. Ik ben stil....
    Wat heb je dit mooi beschreven...
    Prachtig.
    Cobi

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooi dat ze er even was ,zal nu vast wel vaker gebeuren , hoort volgens mij allemaal bij het rouwproces.......

    Je hebt het trouwens prachtig verwoord.....fijn dat je juist haar lieve glimlach zag.

    lieve groet Gea

    BeantwoordenVerwijderen
  3. O meid, ik herken het zo goed. Ik kon mijn moeder ook niet voor de geest halen van toen ze nog gezond was. Alleen die beelden van het verzorgingstehuis. En ik baalde, want mijn vader kon ik zo overal zien. En het heeft even geduurd maar het kwam goed. En gelukkig dus ook bij jou. Want wat is het mooi om even echt terug te zijn hé. Hoop dat je veel van zulke momenten krijgt.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mooi geschreven, je ontroert me.

    Heb gelukkig zelf nog geen ervaring met gestorven ouders, maar kan me heel goed voorstellen hoe dit voelt.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Lieve Karin, met de tijd zullen de beelden ook terug keren. Laat eerst zijn wat is...Heeft alles z'n plekje gekregen, dan komt het beeld terug, dat kan ik je beloven meid!
    Een dikke knuf.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat heb je dat prachtig beschreven, ben er even stil van.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Oh wat mooi heb je dit geschreven. En wat een verdriet moet je hebben. Sterkte meid. Heel vel sterkte en geniet van het feit dat ze jouw moeder was.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Gelukkig. ik heb dat ook vaak, mijn moeder is er nu deze maand al 10 jaar niet meer. Soms weet ik niet meer hoe ze er uit zag. Heel raar.


    Liefs Leni

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wauw, stil van...
    ik mis tastbare dingen ook heel erg, het even...even kijken hoe ze kijkt...haar stem horen...even vragen...

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Pffff..........hallo..wil zo nog wel slapen hoor.....heftig......en zo mooi !!........hou het vast lieverd de mooie beelden.........fijn !!............dikke kus van mij..liefs .....

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat spreekt hier een liefde uit!
    Ja, mooi dat je haar weer even zag, echt heel mooi geschreven en het zal je niet verbazen dat ik zeg dat het kan. Als je het wilt, kun je je haar weer voor de geest halen, haar zien, zeker in momenten van liefde met je eigen kind. Je ontroert me net als de andere reageerders al schreven...

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Slik ben er stil van , mooi geschreven

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Het is nog ook maar zo kort geleden.. een half jaar... en het gemis zal blijven...altijd blijft er wel iets wat je haar graag zou willen vertellen...en de herinneringen komen vanzelf wel...het is heel wat hoor als je je moeder verliest..helaas weet ik ook al wat het is... en je hebt het zo prachtig beschreven..vol liefde..geef het de tijd...

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Bruuulll...tranen natuurlijk, kreng...
    Nee (wel de tranen, niet het kreng), ik vind het ook moeilijk. We moeten ook zover terug in de tijd om die kordate, sterke, zorgende en altijd aanwezige mama op te roepen. En het is zo fijn om even dat beeld te hebben en vast te kunnen houden. We doen er alles aan om onze kids ook zo'n mooi beeld mee te kunnen geven, toch.
    Ik had graag samen met je haar andere hand vastgehouden, dat weet je...
    Dikke, dikke kus, je zus

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Wat beschrijf je, je gevoel hier zo mooi, ik ken het niet mijn vader is ook 6 geleden aan die nare ziekte overleden maar ik blader door zijn oude fotoalbum wat ik van mijn moeder na zijn dood heb gekregen daar zie ik hem als baby, jongetje, jonge man, de liefde van mijn moeder en als onze vader.... Hoop dat je mooie warme herinneren op kan halen zoals ze was volop in het leven.

    liefs Marion

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Prachtig geschreven dit..
    M'n (pleeg)moeder is nu drie jaar dood en ik droomde van de week nog van haar. Kon ik haar stem weer horen, haar geur weer ruiken.. dat zijn van die dromen daar wil je niet uit wakker worden...

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk een berichtje! Tot de volgende keer.