reisverslag

s' Ochtends vroeg stond zusje voor de deur, weekendtassen in de auto, TomTom ingesteld, de dames konden op pad. In een keer goed gereden (een hele kunst voor ons) kwamen we op de plaats van bestemming aan.

Eerst maar even inchecken in het hotel, in het hartje van de stad. Niet groot, maar knus en schoon. En dat is het allerbelangrijkste niet waar. De kamer was nog niet klaar, maar we konden de bagage al vast achterlaten. Wel zo prettig, want met lege handen shopt het wat beter!

Het was lunchtijd en het leek ons verstandig eerst iets te doen aan die knorrende magen van ons. Helaas was het nog wat fris, want de terrasjes zagen er wel verleidelijk, maar verlaten, uit. We hebben op ons gemak onze maagjes tot rust gebracht met een heerlijke maaltijdsalade bij Luigi. En toen werd het hoog tijd om naar HAAR fair te gaan. Een beetje spannend toch wel, want hoe is het om elkaar in het echie te ontmoeten.

Nou daar stond ze dan voor haar woning, nu omgetoverd tot winkel, voor de lentefair. Groot was ze, groter dan verwacht, maar ik herkende haar natuurlijk meteen. Dus even netjes voorstellen natuurlijk, grappig ze had me donker verwacht, maar nee 't is toch echt blond (met een beetje hulp van de kapper hoor). Eerst maar even shoppen, want daar kwamen we natuurlijk ook voor.  Het zag er allemaal heel sfeervol uit en het was ook wel eens lekker om aan al die leuke en mooie spulletjes te kunnen voelen en ruiken.

Buiten in de tuin stond de koffie klaar. Er werd een heerlijk vers bakkie bereid. En oh ja, deze waren er natuurlijk ook.....

Zoals ze had beloofd, cupcakes....heel veel heerlijke zoete cupcakes! En daar hebben we toen gezellig wat zitten kletsen. We wilden ook nog wat meer van de plaats zelf zien dus onze inkopen werd ingepakt en afgerekend en uiteraard vertrokken we niet voordat we beloofd hadden om eind van de middag nog even te komen borrelen! (Graag zelfs)

We hadden (iets te) flink ingeslaan, dus eerst maar even langs het hotel om die volle tassen daar af te zetten. Inmiddels was de kamer klaar dus konden we naar boven. En daar op onze kamer stonden een paar tasjes, we zagen  meteen van wie. Welkom zusjes! Een aardigheidje en een fles prosecco met twee glaasjes.

We werden er stil van en kregen tranen in onze ogen, want dit was toch wel een heel warm welkom wat die gekke meid ons gaf! En dat terwijl je elkaar eigenlijk helemaal niet kent. Na elkaar nog even stom en verbaasd te hebben aan staan staren onder het gemompel van och en aaah wat lief, werden de lippen weer  gestift en zijn we op pad gegaan.

Er waren nog volop winkels en natuurlijk kwamen we nog wel het een en ander tegen voordat we weer op de borrel gingen. Buiten in het zonnetje, roseetje erbij heerlijk! En in het echie is het lang niet zo'n druktemaker als op haar blog, wel vertelt ze net zo lekker als dat ze schrijft.

's Avonds gegeten in een Italiaans restaurant op haar advies. Volop gekletst zoals (wij) zussen dat kunnen, totdat we in de gaten kregen dat we de laatste waren en besloten ook maar "huiswaarts" te gaan. Moe maar voldaan stapte we in ons bedje.

De volgende ochtend zijn we nog even bij ze langs gegaan, voor nog een kleine aankoop, een lekkere capuccino (want die van het hotel was verschrikkelijk) een dankjewel en een dikke zoen bij het afscheid. Het was een geslaagd weekend, omdat het zowieso heerlijk is om lekker als zusjes de tijd te hebben voor elkaar en heerlijk bij te kunnen kletsen zonder te worden gestoord door kids of mannen, maar ook omdat ZIJ en haar lief ons zo gastvrij hebben ontvangen.

Bedankt daarvoor!

(En wanneer de gelegenheid zich voordoet doen we het graag weer eens over)

PS. Mijn aankopen vindt je HIER

Moeders gaat op pad!

Moeders gaat twee dagen op stap (shoppen) met zuslief, maar voor ze weg kan moeten er eerst nog wat voorbereidingen worden getroffen. (hoeft manlief nou nooit te doen wanneer hij weer eens een week van huis gaat). Vandaag zoon sportdag, dus in de sportkleren lunchpakket mee, de deur uit. Zaterdag heeft 'ie een voetbaltoernooi dus op zoek naar nog een traningspak (want die van vandaag komt never nooit schoon terug en ik heb geen tijd die nog te wassen). Voetbaltas vast inpakken, zodat er niets kan worden vergeten. Boodschappen gisteren gedaan zodat de mannen zijn voorzien van alle (lekkere) gemakken.  Avondeten........vaders kennende wordt dat lekker makkelijk.

Gisterenochtend naar de kapper geweest, ziet er weer piekfijn uit.

De was is bij (duurt nooit lang) en oppasoma verzorgt vanmiddag nog de laatste strijk (heerlijk dat iemand strijken als hobby heeft) zodat ik vanavond mijn weekendtas kan gaan pakken. Neem NATUURLIJK veel te veel mee want het kan koud of warm, nat of droog, veel of weinig wind zijn. Maar toe maar "plek zat"!

Nog even de TomTom instellen, want zus en ik zijn sterren in verkeerd rijden. Ik zal jullie de lachwekkende voorbeelden besparen, maar wat mij betreft heeft mijnheer TomTom een lintje verdiend!

Vandaag nog even een dagje werken, maar morgenochtend staat zuslief voor de deur.

Harderwijk, here we come ;)

pakketservice

Het tuinfeest was helemaal geslaagd, eten was overheerlijk, drinken was lekker koud, de gasten waren vrolijk en niet te vergeten er was zon veel zon (op mijn andere blog kun je de foto's zien).  Niets te klagen dus zou je zeggen. Nee weinig eigenlijk, alles liep op rolletjes, maar 1 ding zit me toch dwars.

Het was de verjaardag van manlief (en oh ja we waren 13 jaar getrouwd) en dus bedacht de schoonfamilie dat het leuk was om een liedje te maken ter ere van de gastheer en gastvrouw. Lachen!

Staan ze daar allemaal met een T-shirt aan van TNT post (dacht nog ze hebben m'n blog gelezen, hoe kan dat nou, alleen m'n zus weet ervan, dat van al die postzegels!)

Nou ja zeg, in heel het lied komt manlief amper voor, maar word uit volle borst gezongen dat de TNT een special delivery dienst heeft naar ons adres......voor alle pakketjes die IK vanachter mijn computer zit te bestellen. Tssssss, is helemaal niet waar, nou ja soms, wel eens wat, valt eigenlijk best wel mee.

En nou zegt zuslief dat dat idee niet van haar komt.........!

Digitale stop!!!!!

Je kent het wel, dat je gebeld wordt door een call center om je weer eens iets aan te smeren. Ben daar ooit ook eens goed de fout mee ingegaan toen ik werd gebeld door een wijnhuis waar we ooit eens een proeverij bij hadden gehad. AANBIEDING een doosje van dit of een doosje met 6 flessen van dat en dan kon je ook nog kiezen uit wat extra bijzondere....dus doe die witte maar. Was per slot van rekening goed bevallen tijdens de proeverij. Nou bleek het geen of te zijn, maar EN. Dus er kwam een vrachtwagen voorrijden met een pallet vol wijn *OEPS*(geen nood is allemaal opgekomen)  die ik met het schaamrood op mijn wangen zonder te blikken of te blozen af heb staan rekenen. Je begrijpt dat manlief hier SMAKELIJK om heeft moeten lachen en dat ik dit nog vaak te pas en te onpas te horen kreeg . Nooit meer, had ik me voorgenomen, dat laat ik me niet meer gebeuren, dus ik kap het gesprek voortaan meteen af, zeg dat ik geen interesse heb en hang op. Werkt iedere keer weer.  PROBLEEM OPGELOST!

Maaaaarrrr....., nou had manlief laatst TNT post aan de telefoon (ik was eens een keer niet thuis) en die gladpratende lieve dame vertelde hem dat wij regelmatig VEEL postzegels bestellen. "Doet mijn vrouw" repliede hij (ja duh, voor de kerst en dan niet eens abnormaal veel, zoveel vrienden hebben we nou ook weer niet). Dus ze hadden een leuke aanbieding voor weinig geld, en dan kreeg hij er een digitale fotocamera bij kado (ja,ja toe maar). Doe maar heeft mijn schat gezegd, dus nu hebben we wat extra postzegels, jawel wij zijn de gelukkige eigenaar van maar liefst 100 ZEGELS!!??!! En die moeten dus ook op (zul je zien dat TNT binnenkort de prijs van een postzegel verhoogt, zitten wij met die ouwe meuk), wat betekent dat dit voorlopig mijn laatste digitale berichtje gaat zijn. Vanaf vandaag ga ik weer ouderwets met pen en papier aan de slag, met een mooi wit envelopje erom waar die aangesmeerde schattige zegel dan op kan worden geplakt. Ik blijf jullie natuurlijk wel lekker lezen, maar de reactie komt dan voortaan wat later.....PER POST!

Heb ik alleen nog even al jullie adressen nodig, die mag je me dan gewoon nog even mailen hoor.


PS: Voor de ongelovige Thomassen lezers die denken dat ik dit verhaal uit mijn grote duim heb zitten zuigen hebben we gelukkig de foto's nog!

Blijken we ook nog eens lid te zijn geworden van "de Verzamelservice"...whatever dat mag zijn en wensen ze ons veel plezier met onze verzameling. Want ja, die hebben we nu (vanaf drie is het een verzameling toch) 10 vellen DUURZAME postzegels. *zucht*

Zonnig vooruitzicht

Heb even het weer gechecked op weerkamer.nl, postcode ingeven en ....ZOEK

Verwachting voor a.s. zondag 23 graden!

Gaat het dan toch nog goedkomen met mijn tuinfeestje? Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik word hier helemaal blij van :o)  (en dat de zon vandaag al flink scheen heeft daar ook geen kwaad aan gedaan, heerlijk)

Wel blijven duimen hoor!

Update: vandaag (19 mei) nog maar 20, oh jee...

Storm

Vanochtend weer een maandagochtend als vanouds. De wekker liep weer veel te vroeg op tijd af, dus met een duf opgewekt hoofd uit bed gestapt, ontbijt gemaakt, zoonlief gewekt. Was niet wakker te krijgen, twee weken lang hem iedere avond meegedeeld dat hij de volgende ochtend lekker uit mocht slapen en dan stond 'ie in alle vroegte al naast mijn bed "mam wat gaan we doen vandaag?"

Maar goed, hij kwam na wat aandringen van mijn kant toch zijn bed uit. Aankleden, ontbijten, tas ingepakt en hup naar school!

Manlief is al een aantal dagen niet helemaal lekker en toen gisterenochtend zijn onderbenen helemaal onder de rode vlekken stonden heb ik hem op zijn hart gedrukt vandaag toch maar even langs de dokter te gaan. Hem daar vanochtend nog even nadrukkelijk liefdevol aan herinnerd hij zou meteen gaan.

RUST!

Maar niet heus, ik weet niet wat het is, maar ik kan dan wel even een bakkie doen en denken "lekker even niets" maar in mijn hoofd gaat alles door. Even de kalender erbij pakken, wat staat er allemaal op het program, oh ja, meteen maar even de was opvouwen, halverwege.. gastenlijst voor het feest nog eens doornemen, hoeveel komen er, wie hebben er afgezegd (ik had zo gevraagd om dit te laten weten maar heb de indruk dat niemand die moeite neemt, fijn hoor) nog eens tellen, aaargh bijna honderd volwassenen, maar ja daar gaan er dus ook niet van komen. En de cateraar komt langs en die wil natuurlijk precies weten op hoeveel man hij moet rekenen!

Ondertussen is de koffie koud en schiet me te binnen dat zoonlief vanmiddag gym heeft, snel even de spullen bij elkaar zoeken, waar had ik die tas nou gelaten. Nog niets gehoord van manlief, zou het wel goed gaan, even bellen. Huisarts kon ook niets zeggen, brief mee om bloed te laten prikken voor onderzoek, afwachten dan maar, als hij maar niet ziek wordt dan kan niet hoor, niet nu, geen tijd.

En zo raasde er de hele ochtend vanalles door mijn kop, het stormt daarbinnen, en nu ben ik naarstig op zoek naar die knop....om het even uit te kunnen zetten.

Zo vreselijk DOM!

Ik weet het onderstaande quote komt uit het weekblad prive, niet het meest betrouwbare blad als het over het melden van de waarheid gaat, maar of La Paay of de prive deugd niet. Zeker is dat beiden VRESELIJK DOM zijn (en dan zeg ik het nog netjes)

" Mijn moeder en zusje hadden allebei problemen met hun baarmoeder. Volgens de dokter kwam het allemaal door de mannen! Wie een vreemdganger van een man heeft, heeft meer kans op baarmoederhalskanker! De dokter: "Laat ik het zo zeggen: nonnen krijgen het niet."

Hier kan ik toch zo vals om worden.

Gardenparty

Ik ben druk doende met de voorbereidingen van een feesie. Op 1e pinksterdag worden alle feestelijke gebeurtenissen van het afgelopen jaar op een hoop gegooid ( verjaardagen, koperen bruiloft, nieuwe woning) en dan nemen we er eens een fikse borrel op dachten we zo.

Uitnodigingen zijn de deur uit (man of 70 wordt verwacht en een hoop kinderen, geen idee hoeveel), catering is geregeld (ik wil het ook leuk hebben), muziek is geregeld, locatie is geregeld.......thuis in de tuin?!

Maar ik begin nu al nachtmerries te krijgen dat mijn tuinfeest een waterballet gaat worden aaargh!

(En wat doe je dan met al die kidz)

WAAR BLIJFT DAT PRACHTIGE LENTEWEER!

(Als jullie nog goede ideeen hebben voor Plan B......laat maar komen)

Crea Thea

Gisteren moederdag. We besteden daar nooit al te veel aandacht aan, te commercieel, maar ja met een zoon van 9 kun je het ook niet gewoon voorbij laten gaan. Ik had hem in de week voor de meivakantie al met een grote plastic tas naar boven zien rennen om zijn knutselwerk te verstoppen. Nou is hij helemaal niet zo van het knutselen. Heeft er beter gezegd een broertje dood aan, al vanaf groep 1, van wie heeft hij dat toch, traktaties maken voor op school, het zweet breekt me uit als ik al die creatieve knutselwerkjes zie van andere moeders! Knutselen en tekenen vindt hij helemaal niets. Ik kreeg dat dan ook wel eens te horen op zijn vorige school. Nou hoefden ze me dat helemaal niet te vertellen, want als we dan op het 10 minuten gesprek kwamen en er in de klas een lange waslijn met kindertekeningen hing spotte ik van afstand al welke die van mijn zoon was. De mooiste :( maar niet heus.  Hij zit nu in groep 5 en dan is dat allemaal niet meer zo belangrijk, ik hoor de juf er tenminste niet meer over.

Gisterenochtend stonden mijn twee mannen al vroeg naast mijn bed aaargh ze weten toch dat ik graag uitslaap omdat manlief naar het voetballen moest, met een ontbijtje, knutselwerk en wensje. Het wensje moest ik zelf lezen, duh voorlezen is kinderachtig, maar dat had hij dan wel heeeeel netjes geschreven wat hij dus blijkbaar wel kan maar nooit doet. En toen mocht eindelijk het knutselwerk uit de plastic tas, een frietzak uhhh puntzak of zoiets, met een vliegertje erop geplakt en wat touwtjes. Daar kon ik dan wat indoen werd erbij gezegd. Prachtig hoor, helemaal mooi ahum. Ik zal er eens een mooi voor zo lang het duurt plaatsje voor zoeken!

Maar ik snap nu wel waarom zijn huidige juf nooit meer over zijn teken- en knutselwerk begint.

Juf is blijkbaar ook niet erg creatief  :o)  GELUKKIG!

Hier word ik blij van

Ben je net met een nieuw blog begonnen, krijg je 'n award! Heb ik weer, hahaha. Ik kreeg hem van Ilse, "omdat je hem verdient natuurlijk !!" schreef ze erbij de schat. Bedankt Ilse, we hebben elkaar nog nooit in levende lijve ontmoet (daar gaat verandering in komen) maar toch beschouw ik je als een lieve Blogvriendin :o)

En nu wordt ik geacht 10 dingen te noemen waar ik blij van wordt, nou hier komt 'ie dan uhhh enigszins in willekeurige volgorde hoor:

1. Manlief, die er onvoorwaardelijk voor me is

2. Zoonlief, vooral wanneer hij 's ochtends nog even naast me in bed kruipt en zachtjes ik hou van je mama in mijn oor fluistert

3. Ons nieuwe huis, alweer een jaar geleden dat we de sleutel kregen en nog steeds is er het gevoel van ongeloof dat we dit voortaan ons stekkie mogen noemen

4. Etentje met familie of vrienden bij mij thuis (en dan uitbuiken tot in de late uurtjes met een glaasje wijn en een goed gesprek)

5. Het uitpakken van een pakketje waarvan ik al weet wat erin zit omdat ik het per slot van rekening zelf heb besteld maar altijd spannend of het aan de verwachting voldoet

6. Blote voeten in slippers onder een zomerjurkje en lange zomeravonden

7. Weekendje weg met zuslief (nog maar 21 nachtjes slapen!!!)

8. Uitslapen (ik ben een avond- en GEEN ochtendmens)

9. Huis vol met verse bloemen

10. De lieve, leuke, grappge berichtjes die op mijn blogs worden achtergelaten

Ik had er nog wel 10 kunnen noemen, want het zit vaak maar in hele kleine dingen, maar hier moeten jullie het voorlopig mee doen.

In tranen

De uitslag van mijn assesment is binnen:

Commercialiteit                   gemiddeld
Klantgerichtheid                  hoog
Planning en organisatie        boven gemiddeld
Resultaatgerichtheid            gemiddeld
Stressbestendigheid            LAAG

Het gesprek met Renee heb ik inmiddels ook achter de rug. Het was een goed gesprek, tot zo’n kwartier voor tijd ze me de vraag stelde waarom ik het afgelopen kwartaal mijn doelstellingen niet had behaald. “Omdat mijn moeder is overleden” zei ik……. en toen schoot ik vol. Die had ik niet zien aankomen. Had het gesprek in mijn hoofd al vele malen gevoerd, maar mijn moeder was daarbij nooit ter sprake gekomen. En daar zat ik dan, de tranen biggelde over mijn wangen. En dat had ik ZO NIET gewild. Heb ik weer!
Achteraf snap ik het wel, de spanning, de medicijnen die ik slik waar je zo lekker emotioneel van wordt en het verdriet over het verlies wat ik nog steeds met me meedraag, ook al doe ik alsof alles weer normaal is. Ook bij Renee werden de ogen vochtig, ze vertelde me dat ze haar beide ouders had verloren en begreep wat ik voelde. Maar god, wat baalde ik hiervan. Bevestigde meteen ook de uitslag stressbestendigheid, ja hoor LAAG.

En daar zat ik dan, mezelf met man en macht weer onder controle proberen te krijgen, omdat ik een verpletterende indruk achter had willen laten. Er komen er 17 op gesprek bij Renee en mij zal ze zich beslist herinneren, .....maar dan als de vrouw die in tranen was.

Rode koontjes

In de woonkamer hebben we al sinds we hier wonen digitale TV, maar op onze slaapkamer tot voor kort nog niet. Manlief vond dat daar verandering in moest komen, dus regelde hij ook voor de TV boven een digitale aansluiting, met zo’n kastje en zo. Als actie krijg je dan de eerste weken een totaalpakket. Honderden zenders zitten er nu op. Aan mij niet besteed, want ik beperk met het zappen tussen de zenders Ned 1 tot en met Net 5.

Afgelopen weekend wordt ik gebeld door de moeder van een vriendje van mijn zoon van 9 jaar. Haar kind had de dag ervoor tijdens het avondeten verteld dat ze tijden het spelen bij mij thuis wel een hele enge maar toch ook wel spannende TV zender hadden gevonden……….ja je voelt de bui al hangen. Samen hadden ze op hun gat voor de TV op onze slaapkamer alle zenders doorgenomen en daarbij waren ze ook wat tegengekomen wat niet voor hun onschuldige oogjes bestemd was. Ik kon wel door de grond zakken, vond het zooooooooo gênant, maar ze stelde me gelukkig gerust. Ze had er met haar man vreselijk om kunnen lachen, maar dacht dat het toch verstandig was om mij even in te lichten, voor het geval er nog eens vriendjes over de vloer komen. Heb ik weer!

Dus de gebruiksaanwijzing opgesnord en doorgelezen wilde eerst een hoop zenders verwijderen, maar was bang dat ik dan alles kwijt was, maar inmiddels staat er een kinderslot op een aantal zenders. Pffff!

(En nu zit ik me nog te bedenken of ik een gesprekje met zoonlief aan moet gaan om duidelijk te krijgen of hij misschien nog vragen heeft naar aanleiding van wat hij heeft gezien. Of laat ik het nu maar even zo?)

Neemt u plaats

Het bedrijf waarvoor ik werk zit midden in een reorganisatie vanwege een fusie. Dat betekent voor alle medewerkers dat opnieuw gekeken wordt naar hun functie. Want voor een aantal geldt dat hun huidige functie komt te vervallen. Laat ik nou bij die laatste groep horen, heb ik weer.

Dat mijn functie ging verdwijnen was geen verassing, die had ik al zien aankomen, maar de functie waarop ik mag gaan solliciteren is wel een aangename verassing. De schok kwam pas toen we te horen kregen dat er voor de mensen die hiervoor in aanmerking komen een overschot is van circa 45%! Dat betekent dus dat zo ongeveer de helft die baan op zijn/haar buik kan schrijven.

ZIJ gaan bepalen met welke 55% ze door willen. Hoe? Door een beoordeling van je huidige leidinggevende, dat zit wel snor, een tweetal e-assesments, toetsen op persoonlijkheid en gedrag en op werk en houding. Nr. 1 daarvan is gedaan en de andere komt deze week. En als laatste een sollicitatiegesprek met een leidinggevende to be!

Aanstaande dinsdag mag ik dus ’s middags, na 26 jaar voor dit bedrijf te hebben gewerkt, op sollicitatiegesprek bij mijn eigen werkgever. Kreeg vorige week de uitnodiging van ene Renee. In gedachte al mijn leuke jurkje, laag uitgesneden, en pumps met hakken klaargelegd, maar Renee blijkt een dame te zijn. Ik wordt dus geacht mezelf aan haar te gaan verkopen.

Nou ben ik van huis uit nogal bescheiden uitgevallen, ja echt waar. Ik weet best dat ik de meest geschikte persoon voor die functie ben, maar ik zou dat natuurlijk nooit over mezelf zeggen. Aanstaande dinsdag moet dat dus anders, ik zal HAAR ervan moeten overtuigen dat ik de gedroomde kandidaat ben.

Ik weet al hoe ik dat aan ga pakken. Op z’n Ratelbands.

Dus dinsdagochtend vindt je mij voor de spiegel. en tegen mijn spiegelbeeld zeg ik dan dat ik geweldig ben, dat ik de beste ben, dat ze niet om me heen kunnen en dat niet 1 keer, nee wel 100 keer. En als ik dan tegenover Renee plaatsneem kan zij maar 1 ding van mij denken:

ZIJ IS DE BESTE!