Geen (ge)zicht

Daar stond ik dan gisterenmiddag, in het stemhokje met rood potlood en het stembiljet. Ik was natuurlijk weer eens vergeten om de kieslijst thuis goed te bestuderen, dus was het nog even zoeken welk lijstnummer de partij van mijn keuze had. Gelukkig was zoonlief erbij en kon hij deze snel, nadat ik drie keer had gegild gefluisterd welke ik zocht, voor me vinden en heeft toen ook meteen maar het hokje keurig ingekleurd. Mijn goede daad was gedaan voor die dag, maar maakte me wel bewust van een enorm klein probleempje.

Ik ontken het al heel lang, maar ik zal het nu toch maar opbiechten, mijn armen beginnen te kort te worden en da's niet fijn. Het geeft vooral problemen met lezen, wanneer er snel even iets onder je neus gestopt wordt om te bekijken, dat lukt dus zomaar niet, dan moet ik eerst even focussen en de juiste afstand bepalen en daar baal ik van.

Tsja, hoe graag ik mijn kop hiervoor ook in het zand zou willen blijven steken, er is geen ontkennen meer aan, het verval treed ook bij mij 40+ in. Merkte ik de afgelopen jaren al dat de zwaartekracht grip op mijn lichaam kreeg, de boel is gewoon aan het verzakken,jullie hadden toch al wel begrepen dat ik dat niet ben hierboven, moet ik nu ook erkennen dat ik alleen nog maar boeken kocht met veel te grote letters, mijn nagels op het gevoel zat te vijlen au  en knopen aanzetten zit er wel een gat in die naald? was al geruime tijd onmogelijk. Omdat het toch al een dag van daadkracht was en ik natuurlijk geen flauw idee had hoe/waar  ik aan een paar langere armen moest komen, besloot ik dat het tijd werd hier maar eens iets aan te gaan doen, dus opgewekt naar de opticien. Die moest uit formaliteit eerst nog even een testje doen. De uitslag bevestigde natuurlijk wat ik allang wist, 1.25 nodig om alles weer goed te kunnen zien, van dichtbij dan, want voor veraf draag ik al van kinds af aan lenzen.

Oooh het idee om constant zo'n onding bij de hand te moeten hebben en op mijn van nature best aardige neus te moeten plaatsen ai, ellende! En waar laat je dat dan telkens weer, aan een ketting om je nek NEEEE!!!!, op m'n hoofd of aan mijn blouse Pfffff alemaal gedoe geen optie. En zo'n brilletje ben ik natuurlijk in no time kwijt, ik met mijn Alzheimer Light.

Maarrrr de brilleman kwam met een oplossing, MULTIVOCALE LENZEN! Vind ik toch zo knap dat ze hebben uitgevonden dat het leesgedeelte dan aan de onderkant van je oog blijft hangen, of werkt dat zo niet, hmm volgende keer eens vragen.

Dus nu ben ik in blijde verwachting van deze kleine wondertjes, ze zijn besteld en ik mag ze eerst eens een paar dagen uit gaan proberen want dat schijnt nog wel eens tegen te vallen. Dus mij ga je hopelijk gelukkig niet zien met zo'n halfslachtig brilletje op mijn neus!

En omdat ik daar zo blij om was heb ik snel maar even een kekke zonnebril uitgezocht!