Afgelopen woensdag bracht zoonlief zijn rapport mee naar huis. Een aantal achtjes had hij naar een achteneenhalf weten te halen een ruim voldoende was naar goed alleen voor schrijven was de 6 een 6- geworden, maar dat was geen verrassing want ik weet dat hij onleesbaar niet zo netjes schrijft. Al met al was ik een trotse moeder, die het gepaste kado al voor hem klaar had liggen. Hij had me namelijk een paar weken eerder al gewezen op de aanbieding in de folder van de speelgoedwinkel van een MP4 speler. Het kado werd overhandigd, hij keek me me aan met de vraag "moet het netjes?" Ik schudde van nee en dus werd het papier er afgerukt. Het dingetje kwam uit de verpakking en ik begon druk te bladeren in de gebruiksaanwijzing om te zien hoe we dit gevalletje aan de praat konden krijgen toen ik vanuit mijn ooghoek zag dat hij inmiddels al met de oordoppen in zijn oren zat te luisteren en me toe schreeuwde riep dat hij muziek vanaf de computer op de MP4 ging zetten. Dus daar zat ik dan, heb de overbodige gebruiksaanwijzing maar netjes weggelegd, want het was wel duidelijk, hier heeft hij zijn moeder niet meer voor nodig.
Ik wil zo graag nog bij de tijd zijn, maar realiseer me tegelijkertijd dat ik het niet zo heb op al die nieuwerwetse zaken. Jaren geleden kwam ik eens per toeval op Hyves terecht, maakte ook eens een profiel aan en al snel diende er zich wildvreemde aan die mijn "vriendje" wilde zijn, raar fenomeen vond ik dat en toen er ook nog een berichtjes volgden van mannen die eenzaam waren of huwelijksproblemen hadden ben ik afgehaakt. Dat ik nu sinds driekwart jaar aan het bloggen ben mag dus best een wonder heten en volgers klink ook meer zoals het is. Mannen ben ik hier voor zover ik weet nog niet tegengekomen laat staan oneerbare voorstellen. Twitteren is ook zowat, heb pas sinds kort ontdekt dat je dus ook tweets achter kunt laten via de PC, dacht altijd dat dat vanaf een GSM ging, maar dan hoor ik weer dat er mensen hun ontslag krijgen voor een achtergelaten berichtje dus laat ik dat voorlopig maar voor wat het is. Daarbij komt dat ik en mobieltjes een slechte match zijn. Ik ben in het bezit van twee van die dingen (een privé en een van het werk) en die zitten keurig in mijn tas en daar is het dan wel mee gezegd. SMSen...pfff heb je even?
Af en toe hoor ik een piep of manlief wijst me er weer eens moedeloos wordend op dat het tijd wordt om ze aan het infuus te leggen. En toen onlangs een collega, op mijn vraag of hij wist van wie dat nummer uit een reclame was, zijn Iphone bij de speakers hield en me liet zien dat er op het beeldscherm de naam van de artiest en het nummer verscheen zakte mijn onderkaak op mijn bureau.
MSNen, nooit gedaan en hoop me er voorlopig ook nog niet in te hoeven verdiepen. Faceboek, van gehoord da's al. Maar ik realiseer me dat ik me met een zoon van 9 toch een beetje op de hoogte moet blijven houden en heb hem dus gevraagd zijn nieuwe weetjes met me uit te wisselen Hij heeft me beloofd dat te zullen doen.
Laatst waren we ergens en daar stond een telefoon, zo'n ouderwetse, en toen kwam mijn zoon naar me toe en vroeg me hoe dat nou werkte met zo'n draaidingschijf. Kijk DAT wist ik dan weer wel en toen ik hem ook nog eens vertelde dat je daar niet het hele huis mee door kon lopen omdat hij vast zit aan een draadje viel zijn mond open van verbazing!
Man wat was dat zenuwslopend gisterenavond. Ben er nog steeds ziek van dat het ons weer niet gelukt is om van het trauma van de eewige tweede plek af te komen. (Ik heb er zelfs over gedroomd, het moet niet veel gekker worden!)
Ik had mijn oranje horloge en armbandjes weer aan, dus daar lag het niet aan. Maar na lang nadenken (vandaar die knallende kop?) ben ik erachter waar het aan heeft gelegen. De vorige twee wedstrijden zat schoenenboer in het buitenland en heb ik in m'n eentje met zoonlief zitten kijken. Nu waren we bij zusje, huis vol toeschouwers en springende kids. Miscchien had ik dat toch maar niet moeten doen. Had ik lekker thuis moeten blijven en m'n vent ver weg heeeel ver weg moeten sturen.....
Oooooh ik weet het zeker, t'is mijn schuld.....Sorry :(
Ik ben wezen shoppen, niet voor mezelf hoor, maar voor haar.....
Want ze moet er helemaal klaar voor zijn, wanneer ze onze jongens gaat ontvangen in haar tuin, en dan natuurlijk wel in stijl! Dus ik dacht, kom laat ik haar een handje helpen. En omdat Lynda wilde dat we de wereld oranje kleuren was de keuze snel gemaakt.
Dus ik scoorde een leuke jurk........
ik ga ervan uit dat het een warme dag wordt
............met bijpassende schoenen.
En omdat ik er toch was (ik kom niet zo vaak in een schoenenwinkel echt waar, dus ik voelde me als in klein kind in een snoepwinkel) dacht ik dat deze misschien iets zijn voor haar schoondochter?
Of misschien heeft ze liever een paar Manolootjes ?!
Ze moet ze toch zelf betalen
Oeps, ik kon het niet laten, maar deze hou ik zelf.
En wat zijn ze leuk he Lyn!!!!!!!!
Bijpassend tasje, altijd handig voor al die onderscheidingen die ze op moet gaan spelden, want waar laat ze die anders allemaal.
En natuurlijk stuur ik ons Bea de straat niet op de tuin niet in zonder een leuke zomerhoed!
Ook aan de kroonjuwelen is gedacht, een oranje parelketting...
met bijpassende oorbellen.
een beetje retro, maar dat kan ze nog best hebben
En deze nog om bij de hand te houden, want het zal wel heel emotioneel worden,
voor haar EN voor onze jongens, dus dan moet er zo af en toe een traantje worden weggeveegd.
En (Floor en Diana even de ogen dicht) natuurlijk een ruime voorraad balletjes van de koningin!
Missie geslaagd dacht ik zo.
Mensen wat gaat dat spannend worden vanavond, wanneer ik er aan denk krijg ik al buikpijn. Oh ja, voor ik het vergeet, wanneer je het tijd vindt worden voor een goal (van NL natuurlijk) moet je even met Floor bellen, die mikt dan weer een portie bitterballen in de frituur, dat schijnt te werken, ja heus!
Ik wens jullie allemaal heel veel succes vanavond, we geloven erin, en duimen hoor, allemaal duimen!
*AHUM*
Zou Bea het erg vinden als ik haar outfit vanavond vast even "indraag" ?
Mooi hè, die groen mat hierboven. Nee dit heeft niets met het WK voetbal te maken, maar met mijn eigen gazonnetje.
Daar is weinig groens meer aan te ontdekken mensen, geel is 't, hartstikke geel en kurkdroog. Dan had je moeten sproeien hoor ik jullie al zeggen, ja dat heb ik ook. In het begin, maar doordat er vorige jaar de hele zomer een zwembad op heeft gestaan, EN de oppasoma in de winter het idee had om samen met zoonlief een ijsbaan aan te leggen op het gras EN natuurlijk omdat er tijdens ons feestje ruim honderd man op rondgehuppeld heeft was er geen redden meer aan, dus heb ik het maar opgegeven. Met als gevolg dat nu een dooie boel is, stro om precies te zijn, op een paar kleine plekjes na. In het voorjaar zijn we nog in de weer geweest met graszaad, maar het heeft allemaal niet mogen baten. Het grote voordeel is dan wel weer dat ik het niet hoef te maaien, al zijn daar de kippen en de cavia's het weer niet mee eens want die vonden dat wel lekker, vers gemaaid gras. Zou het nog goed gaan komen, straks als het weer weer natter wordt? Ik betwijfel het.
Het is weer warm vandaag, maar ik ga de hele dag koud denken, dat schijnt te werken. Zo meteen boodschappen doen want de koelkast is aardig leeg en ik verwacht dat er dit weekend wel een BBQ aangestoken gaat worden. Vanavond laat komt schoenenboer weer thuis van zijn laatste trip voor de vakantie. Misschien kan hij zich nog eens bezig houden met de grasmat, maar ik vrees dat we hem in gaan ruilen, de grasmat dus.
Zo, een nieuwe week is begonnen, en na de afgelopen week moet de de knop om en gaan we vol goede moed verder. Ik merk nu dat de afgelopen weken op het werk de boel bij mij een beetje heeft stilgelegen, mijn aandacht had ik er niet echt bij. Resultaat een bijna lege agenda en da's niet fijn want dan kruipt de dag voorbij, dus ik weet wat me te doen staat en focus me maar op een ding (rustig aan hoor, want over drie weken lig ik aan het zwembad in Portugal), afspraken maken!
Verder kreeg ik een telefoontje van de DR, uitslag van mijn mishandeling bloedprikken. Vitamine D gehalte was errug laag. Moet een waarde tussen de 50 en 100 zijn, was 35. En dat nog wel in de zomer! (of was het nog rotweer toen ik moest prikken?) Dus nu heb ik een drankje gekregen om te kijken of "we" (ja dat zegt zo'n arts dan) de boel voor de winter omhoog kunnen krikken. De gebruiksaanwijzing is heel simpel maar niet heus. Twee weken lang 3 maal in de week en daarna 1 keer per maand tot aan december EEN MILLILITER (weet je wel hoe weinig dat is) innemen. Dus nu staat er een flesje in mijn koelkast met een klein laagje van dat spul (zal wel vreselijk sterk zijn als "we" met zo'n beetje de boel op peil moeten brengen) en een spuitje om het in op te zuigen en af te meten. En de "inneemdagen" die heb ik maar in de agenda gezet, want dat ga ik anders never nooit niet onthouden natuurlijk. Dus focus ligt op het behalen van een waarde van 100 in december. Verplicht iedere dag buiten in het zonnetje de komende dagen. Dat worden dus extra lange lunchpauzes :)
Tsja en dan hebben "we" nog een klus te klaren. Vanavond moeten "we" de halve finale spelen en die gaan "we" natuurlijk winnen. Want Bert is goed voorbereid, zorgt ervoor dat zijn jongens gefocust zijn op de wedstrijd dus dat moet goed komen. Misschien is het beter dat ik daaraan twijfel, want dat ging de vorige keer ook goed. Niet dat net wanneer ik er een beetje vertrouwen in ga krijgen ze het af laten weten, nee dat mag "ons" niet gebeuren, dus FOCUS!
Ik zit vanavond met zoonlief op de bank met de worteltjes, komkommer en radijsjes binnen handbereik en water heel veel water (Ja Floor en Diana ik denk aan jullie, ahum) en stoor me niet aan een opgewonden man (lief is op reis) die overal doorheen zit te roepen/gillen/vloeken en zelfs de vuvuzelas overstemt. Ik kan mijn hoofd dit keer bij de wedstrijd houden.
Ik verwacht vandaag een hele natte dag. Nee geen regen voor zover bekend (en ook geen tranen meer, ze zijn op. Bedankt voor alle lieve, warme, ontroerende reacties op mijn blogs en in mijn mail XX) maar op de eerste plaats van de spontane zweetuitbraak bij deze tropische temperatuur en ik kan je vertellen daar hoef je maar verrekte weinig voor te doen op dit moment. De koelkast staat vol met gevulde flessen kraanwater, de voorraad ijsblokjes is aangevuld en ligt op me te wachten in de vriezer (heeeerlijk om die deur open te doen en er even voor te blijven staan) want vandaag moet er veel, heel veel water worden gedronken om het tekort aan te kunnen vullen! Dat is dan meteen ook weer goed voor mijn huid! En wat mijn kleding betreft, die heeft vandaag weinig om het lijf. Ik verwacht geen bezoek en trek me terug in de privacy van mijn tuin.
Ik hoef niet naar de begrafenis, ze hadden een deeltaxi geregeld en begeleiding, dus ik heb me na lang aanhouden over laten halen om niet mee te gaan. En nu het vandaag zo verschrikkelijk heet is kan ik daar eigenlijk ook wel mee leven. Ik kan je vertellen dat het geen makkie is om een man van 81 uit zijn rolstoel te tillen, die stoel vervolgens in mijn arosaatje te proppen, zoeken naar een parkeerplaatje in de buurt van de plek van bestemming midden in de stad en dat dan 6 keer. Hartje winter loopt dan het zweet al over mijn rug, laat staan vandaag.
Manlief zit in Italie en zoonlief gaat vandaag op schoolreis naar de Efteling (een wereldreis, wel 15 km hier vandaan) dus ik heb het rijk voor mij alleen. Het lelijke blauwe gevaarte zwembad lonkt me in de tuin tegemoet, dus daar zal ik vandaag ook wel een aantal keren verkoeling gaan zoeken en hopelijk vinden. Vandaag dus alles in de eerste versnelling dacht ik zo.
Ach en deze heb ik er vandaag ook maar tussen gezet. Hij zat al een tijdje in mijn mapje, omdat ik de wilde mannen foto zo mooi vond en dacht dat hij nog wel eens van pas kwam. Ik ben in de regel nogal positief aangelegd (*ahum* het type van ja maar wat als...Als er nog geen beren op de weg liggen dan gooi ik ze er zelf wel op, zo vreselijk makkelijk voor jezelf dus) maar heb er vandaag een hard hoofd in dat de boys het tegen Brazilie gaan redden. Dus ik dacht, kom op, plaatsen die kerels voordat het te laat is!
Om grote en kleine, leuke en verdrietige, belangrijke en onzinnige, mooie en lelijke dingen te delen met een ieder die het lezen wil. En erop reageren mag altijd, graag zelfs.